Cíes, paraíso maltratado
10/08/2015 Deja un comentario
Recén chegada de pasar catro días estupendos nas illas Cíes, volvo relaxada á vez que indignada. Cando un turista decide viaxar ata esta bonita paraxe da ría de Vigo leva en man unha pequena bolsa de plástico, así como un folleto explicativo sobre o que atopará neste Parque Nacional. E vou ao gran, no epígrafe ‘Consellos e seguridade’ atopamos o seguinte:
- Leve unha bolsa para os seus residuos, que deberá depositar fóra do parque, pois nas illas non hai pequenos colectores.
- Circule só polo camiños destinados ao seu uso público.
- Non se achegue demasiado aos acantilados, é perigoso.
- Atenda ás indicacións de guías, vixilantes e gardas.
Coido que as normas son bastante claras. Ben, semella que non o son tanto para determinadas persoas que coincidiron estes catro días comigo nas illas.
Se ben esperaba atopar un remanso de paz, en canto pisei o peirao as miñas expectativas caeron en picado: illas masificadas. Seica a Xunta vai investigar (futuro) ás navieras para controlar que non excedan o número de persoas establecido. Unha vez máis, o vello conto de cada verán. O penúltimo día da miña estancia no balcón do Atlántico daba gusto ver as colas kilométricas que ateigaban o embarcadoiro e os barcos a tope, nin que foran facer as Américas. 550 persoas nun, botemos contas de todas as viaxes que fan ao día e a ver se estamos por debaixo, ao límite ou un pelín por riba.
Seguimos de escapada. Sorte que eran as 9.15 da mañá e había un carro no peirao esperando por medio centenar de campistas. Aquí a experiencia vale ouro. Collémolo nós. Os outros carros dispoñibles están mellor aparcados no camping, pois aqueles aos que lles fixo o servizo de levar a tenda, as neveiras e mochilas, non pensan que o ideal é levalo de volta e deixalo no lugar no que o atoparon, pois outros campistas veñen tan cargados como eles. Eu enténdoos, son 15 minutos volvendo sobre os seus pasos co carro baleiro.
Nada máis chegar ao espazo habilitado para a acampada, aqueles que saiban ler fixaranse nos carteis que indican que as bolsas do lixo deberán, ou ben manterse no interior das tendas ou ben depositalas nos colectores, en definitiva, o que faría calquera persoa cun mínimo de senso común. Mais non sei se por falta de civismo ou quizais analfabetismo, non son poucos os que deixan as bolsas plásticas atadas na porta da tenda, ás árbores ou aos tendais improvisados. E ben cheas, iso si, cotizado manxar para as gaivotas do lugar, a merda remata espallada entre as tendas dos demais.
E ai… ai as gaivotas! Eses animaliños dos que non son nada devota, mais son quen de comprender que están no seu fogar. Son sucias, ladroas, e barulleiras as que máis, pero en todos estes anos nunca tivemos ningún incidente con elas. Basicamente, porque…
a) deixámolas en paz b) non lles botamos comida c) non as ameazamos
Normal que lle rouben a comida a aquel que lla pon diante do nariz, que parvas non son. Normal que vaian por ti cando lles tiras a dar un cubiño de xeo ou se te achegas demasiado aos seus poliños, e tamén normal que entren na tenda cando deixas a comida ben á vista e a porta entreaberta convidándoas a pasar, así, sen máis.
Podería seguir enumerando a cantidade de barbaridades e irresponsabilidades que vimos alí este ano e o texto non tería fin. Dende un neno facendo caca na praia da Nosa Señora e a nai tapándoa coa area, ata un tampón nunha ducha, cisternas ateigadas (e non por falta de limpeza, senón por guarrería da xente), sendeiros abertos saíndose do roteiro establecido, un pai co seu fillo baixando do espigón polas rochas na zona de mar aberto para coller caranguexos, etc… en definitiva, o noso paraíso maltratado.
Se os visitantes que van as Cíes non levan educación da casa, haberá que darlla. Se non saben ler, alguén terá que mantelos informados das normas do Parque. E se non fan caso, chegados a este punto, considero que algún debería plantexarse a opción de incrementar a vixilancia e mesmo impoñer certas sancións, por exemplo ‘dinerito’, que iso é o que doe, a esta xente que non valora un dos grandes tesouros da ría. Coidemos o noso e ensinemos a respectalo, porque se non somos nós, é máis que evidente que non, non serán os de fóra os que o fagan. E polo que vexo, non son a única que pensa así.